クラシックなBMWドライバーは、オリジナリティを強く好みます。 TheoTerwelがBMWR68を復元したとき、オリジナルパーツの検索のハイライトは、タンクコンパートメントの蓋のオリジナルキーの発見でした。 これらは、ブランドの純粋な愛好家/愛好家のための古典的なBMWを高く評価する詳細です。
Kloppende nummers
Maar het minste wat je bij een aanvaardbare BMW klassieker mag verwachten is dat het frame, blok en de baknummers corresponderen. Ooit zagen we iemand met een van afschuw vertrokken gezicht opstaan naast een fraaie R90S. “Dat ding kun je wel weggooien! Het versnellingsbaknummer klopt niet!”
Het past en het werkt
In vroeger tijden, toen er nog wat flexibeler werd gedacht was het – zeker voor de toch wat pragmatischer denkende zijspanrijders – helemaal goed om een R75/5 tot R100 blok in een ‘oud’ Vollschwingen rijwielgedeelte te monteren. Dat ging vlekkeloos en gaf vermogenstechnisch een hoop meer speelruimte dan de 30 pk van een R60. Een R75/5 leverde tenslotte 50 DIN pk.
Als je de zaak bekijkt vanuit de zuivere prethoek, dan is het prijsverschil tussen zo’n BMW-bastaard en een raszuiver exemplaar heel fors.
Waarde is relatief
En de ‘waarde’ van nog vrijere interpretaties dan de montage van een recenter blok maakt die creaties vaak gewoon best goedkoop. Het leuke daarbij is wel dat veel van die machines feitelijk gewoon terug te bouwen zijn naar ‘origineel’ omdat BMW zijn erfgoed koestert en daarom heel veel onderdelen nog kan leveren. Dat de (pas)kwaliteit daarvan niet altijd optimaal is komt omdat BMW dan toch de boekhouder aan het woord heeft gelaten. En de boekhouder heeft beslist dat het ‘outsourcen’ van de productie in een aantal gevallen naar lagelonenlanden is gegaan.
Choppers en customs…
In de marge van het BMW bestaan staan de boxers die ‘verchopt’ of ‘gecustomiseerd’ zijn. In die hoek kom je doorgaans bij de ‘over smaak valt niet te twisten’ insteek. Het is soms ook duidelijk dat zo’n ombouw gedaan is met de hand op de knip en technische vaardigheden die een edelmerk als BMW feitelijk onwaardig zijn.
Dat soort motorfietsen duikt momenteel met enige regelmaat op
En vaak zijn het oude, verstofte dingen of vergeten projecten. De BMW op de kopfoto vonden we bij de Nijmeegse Motorwinkel en is een mooi voorbeeld van de dingen waar we het net over hadden.
Een echte BMW-liefhebber krijgt er waarschijnlijk schilfertjes van tussen zijn vingers. Maar als tijdsbeeld is de BMW (En wat voor BMW het ooit was?) een echte klassieker. En zoiets houd je dan toch weer mooi een winter van de straat.
Daar zegt Die ander Pascal al zowat.
Gelijk heb je!!
Al ben ik persoonlijk geen fan van ‘tupperware’ motoren omdat ik door mijn redelijke lange stelten steevast klem zit in een kuip en dat je bovendien de kuipdelen voor het minste of geringste moet demonteren als je aan de mechaniek moet sleutelen, toch respecteer ik de originele kuipmotoren hogelijk! Als iemand zonodig zo’n gestroomlijnde creatie volledig moet mutileren om er een caféracer van te smurfen, zo lijkt het erop dat die iemand toch simpelweg de verkeerde fiets heeft gescoord heeft.
Als niet vriend van kuipmotoren zie ik wel regelmatig een 82er type R100RT rijden. Dan kijk ik hem met respect na totdat hij vrolijk knorrend uit zicht raakt en zijn weg vervolgt. Mijn dag is dan weer een soort van prima!
Wat zullen echt liefhebbers dan gruwelen van de hedendaagse knotjes-baarden BMW-bastaards..
Van prachtige vol-kuips R80/100’s worden gruwelijk lillike cafedingesten gefabriceerd en kuipen worden massaal gedumpt..
Terwijl gebarbierde baardmans zijn knotje onder de helm wurmt om langs het terras te kunnen rijden, zit de liefhebber op het terras zijn pasverorberde lunch onvrijwillig te herkauwen bij het zien van de gecastreerde oude tweeklepper..
Ieder zijn meug natuurlijk en hij/zij/onzijdig mag de fiets verbouwen zoals het blieft.
Al Heb ik mijn ‘Blauwtje’ motorisch een eindje van het origineel gebracht, de uiterlijkheden zijn eigenlijk geen geweld aan gedaan. Waarom ook? Het was immers daarom dat ik ooit als een blok voor de R45 viel. Als ik de foto’s bij dit artikel zie, en zie dat er een chopper achterspatbord met een geïmproviseerd zitje aan gesmurfd is, dan geniet ik daar niet echt van.
Maar nogmaals, ieder zijn meug natuurlijk. Als de technische staat richting risicovol beweegt, dan wordt er wel een grens overschreden lijkt mij. Bijvoorbeeld, het ding lekker opvoeren maar de bijbehorende remmerij en vering nalaten op stand te brengen. Daar krijg ik dan wel af en toe wat galbulten van.
Mijn R1150 schakelde bij tweede hands aanschaf trouwens ook als een soort van tractor. Haken, ‘krasserig’ schakelen, niet goed terug willen schakelen etc. Enig onderzoek leverde op dat de koppeling niet goed vrij kwam. Het van buitenaf kunnen smeren van de kantelpunten van de diafragmaveer, werkte geweldig. Ook het vullen van de bak met een echt superieure hypoïd olie ipv synthetisch multgrade spul hielp fors mee. Nu schakelt ie weer als een zonnetje.
Inderdaad hoe veel invloed olie kan hebben. Ten eerste is het natuurlijk verrotte handig als er voldoende aanwezig is. Maar wat jij meldt is ook erg waar. Zelf meng ik sinds ik de unieke Willibrordus van der Weide ben tegen gekomen Yellow Miracle Oil bij alle olie die ik waar dan ook in gooi. Dat is goed. Ook voor Willibrordus
Nou Dolf. Na 4 uur een eerste kommentaartje, wat zegt dat over het artikel. Dat lezers niet weten wat hier nou van te vinden? Als het twee wielen heeft, goed rijdt en remt, is het een motor. Is er van de eeuwige 2cylinder eindelijk een keer een 4cylinder gemaakt is het geniaal. Je zou ook een 25 jaar oude GWing kunnen kopen. Krijg je nog 2cylinder gratisextra als bonus. Schakelt ook nog ns beter 😜🤓. Trouwens mn 81 4cylinder GWing schakelt als een tractor 😢
Het hangt er eigenlijk alleen om of je schik hebt toch? En een ander zijn schik gunt. Guzzies en Russische scharreldieren hebben doorgaans hak/teen schakelpedalen. En dat is fantastisch die uit gemakzucht soms op de klompen op de brommer stapt. Klompen zijn trouwens Arbo erkend veiligheidsschoeisel