Bij allerlei studierichtingen horen afstudeeropdrachten. Eén zo’n afstudeeropdracht ging blijkbaar over het leven van freelance automotive journalisten. De vraagsteller had zelf ambities in die richting. Hij had daarbij een bijzonder positief beeld van de inkomsten die je uit zo’n bezigheid zou kunnen trekken. Maar hij was ook nieuwsgierig hoe je nu aan de contacten komt en hoe je verhalen komt.
Investeren in tijd
Na een jaar of veertig investeren, regelen, rommelen in het automotive / klassiekerwereldje heb je die contacten zo bij elkaar. En hoe je aan verhalen komt? Dat gaat ook vanzelf. Want als je uit passie werkt, dan sta je 24 op 24 open voor informatie en mogelijkheden. Daarbij ‘ken’ je de markt en kun je inschattingen maken van waar potentie inzit. Zo waren we bij Auto Motor Klassiek de eersten die schreven over ‘malligheden’ als de Citroën BX, ウラルs en Dneprs. En intussen worden er mooie BXsen uit Frankrijk gehaald, zijn er al een paar BX specialisten en is de tijd dat je een BX voor € 500 had voorbij. Ondanks dat het nog steeds heel betaalbare auto’s zijn. En die Russische driewielers? Daar zijn ook al een paar mensen serieus mee bezig en de bijna eerste, maar zeker de grootste daarvan verkocht er vorig jaar bijna 100.
Wat is leuk? Wat kom je tegen?
Omtrent het voorvoelen zijn er grenzen. Hier binnen de redactie is er een duidelijk spanningsveld tussen de partijen die de フォード蠍座’s heel leuk, of heel erg vinden. Maar er zijn er nu in elk geval die ze wel leuk vinden.
Aan de andere kant zitten de verhalen waar je ze wilt zien. Zo was er hier lokaal een paar keer een knalblauwe Ami 8 gezien. De eerste insteek was even langsgaan bij dorpsgenoot Peter. Want die had al eerder geluiden gemaakt over de aanschaf van een Ami. We herinnerden ons dat dat geen ‘break’ moest worden. Maar er zijn gekkere dingen gebeurd.
In milde paranoia ga je dan tijdens het boodschappen doen steeds andere routes nemen. En dan zie je de Ami staan. Een visitekaartje plus sticker achter de ruit gestoken en afwachten maar. Leuke dingen trouwens die Ami’s.
De Citroën アミ
De Citroën アミ lijn werd in 1961 gelanceerd en bleef tot 1979 in productie. De Ami 6 was een poging om het gat dat tussen de 2CV en de DS zat wat kleiner te maken. Maar uit kostenoverwegingen bleef de Ami heel erg dicht bij de Lelijke Eend. De basisversie had de kenmerkend ‘verkeerd om hellende’ achterruit zoals de Ford Anglia ook had. Als ‘Super Eend’ kreeg de Ami zijn waardering. Maar de markt vroeg om een break/stationcar uitvoering. Toen die uitvoering in 1964 op de markt kwam bleek dat de markt niet alleen gezeurd had. Er werden dik 550.000 breaks verkocht.
De opvolger, de Ami 8, was stevig hertekend. Behalve kleinere detailwijzigingen bleef de Ami 8 berline van 1969 tot 1978 ongewijzigd in productie. Hoewel deze van de Ami 8 break nog tot 1979 werd voortgezet.
Bubbling under
In praktijk is de Ami nu ‘bubbling under’. Hij heeft zijn liefhebbers. Maar is nog niet ‘ontdekt’. Dat houdt in dat er kennis is en dat er plenty spullen zijn. Dat Ami’s daarbij nog prettig betaalbaar zijn in zonnige, roestvrije landen en dat daarmee overwogen kan worden om voor tussen de 500-1.000 euro en transportje te regelen.
Als we contact hebben met onze Ami eigenaar, dan melden we ons weer. En de vraag van de student of er als automotive journalist / klassiekerliefhebber nog brood zou zijn te verdienen in de toekomst? Ach… Brood misschien wel. Maar het kan een grappige bijverdienste zijn als je partner een stevig inkomen heeft. De automotive wereld gaat stevig veranderen…
Daar is dan de Ami Vereniging Nederland voor. Deze club bestaat al veertig jaar. Enthousiaste club die twee magazijnen vol onderdelen bezit. Waanzinnig veel kennis met als het even kan voor een prix d’Ami…
Geen DS of inmiddels 2CV prijzen. Plezier voorop!
Hoort, zegt het voort!